روستایی که در دل کوه های سلطان سنجر زنوز، درمیانه باغات گردو و زردآلو و در سایه سار سپیدارهای بلند جاخوش کرده است و نگاه اول ماسوله پلکانی و ابیانه سرخ فام را در ذهن ها تداعی می کند.چهار فصل این روستای پلکانی دیدن دارد. از شکوفه های بهاری تا سفید پوش شدنش هنگام زمستان.در ابتدای ورود به روستا با سردر ورودی زیبایی مواجه می شوید که به زبان ترکی به گردشگران خوشامد می گوید. قبل از گشت و گذار در داخل روستا پیشنهاد می کنیم سری به گورستان تاریخی در ورودی روستا بزنید؛ جایی که ساکنین این دیار از دوره ایلخانی تا به امروز در آن آرام گرفته اند. متاسفانه تعداد زیادی از سنگ قبرهای قدیمی به دلیل ناآگاهی تخریب شده اند.یکی از محاسن این روستا نسبت به روستاهای مشابه، یعنی ابیانه و ماسوله این است که هنوز زندگی در گوشه گوشه ی آن جریان دارد؛ هنوز خانه های کاهگلی روستا شاهد تولد نوزادان هستند، هنوز زنگ مدارس کودکان زنوزق را به سوی مدرسه می خواند، هنوز نوعروسان با لباس سپید پا به یکی از این خانه ها می گذارند و روز از نو؛ و اینگونه در خانه های کاهگلی زنوزق زندگی در جریان است؛ چیزی که در ماسوله و ابیانه شاید کمتر شاهدش باشیم. خوشبختانه مردم زنوزق به نسبت روستاهای دیگر، تمایل کمتری به مهاجرت به شهرها دارند. شاید یکی از دلایلش این باشد که این روستا در مقایسه با روستاهای کوهستانی مشابه، با شهر مجاورش زنوز تنها یک و نیم کیلومتر فاصله دارد.جالب است بدانید که زنوز شهرى است که سومین درالفنون ایران در آن تاسیس شده است. به این جهت سطح تحصیلات عمومى مردم در این شهر و روستاهاى اطراف آن بالاست.از وجه تاریخی روستای زنوزق که بگذریم، طبیعت بکر و زیبایش را نیز می توان از جاذبه های دیدنی اش برشمرد. باغ های میوه، چشمه سارهای پرآب و کوه هایش تفرجگاه گردشگرانی است که میهمان روستا می شوند. برای رفتن به «زنوزق» باید تبریز را پشت سر بگذارید و همین مسیر را تا شهر مرند ادامه دهید. در همین مسیر در میان باغات پربار و رنگارنگ، روستایی خودنمایی می‌کند که عنوان بزرگترین روستای پلکانی ایران را داراست.
